Genç erkek futbol oyuncularının izokinetik diz kuvvetleri ile sprint süratleri arasındaki ilişkinin araştırılması amacıyla yapılan araştırmaya yaş ortalaması =18.220±1.190yıl, boy ortalaması =177.675±6,616cm, beden ağırlığı ortalaması =69.539±7,199kg. olan ve 2003- 2004 futbol sezonunda İstanbul’daki üç profesyonel kulübün Profesyonelliğe Aday Futbolcu (PAF) takımlarında oynayan 51 gönüllü genç futbol oyuncu denek olarak alınmıştır. Bu oyuncular en az 5 yıldır haftada 4-5 kez düzenli antrenman yapan ve en az 5 yıldır haftada 1 lig maçı oynayan, kısa süre önce herhangi bir sakatlık geçirmemiş futbolculardan oluşmaktaydı. Denek grubu sporcularına, normal antrenman ve lig maçlarının yanında sprint testleri ile izokinetik testler uygulanmıştır. Sprint sürati testi için Newtest Powertimer System, izokinetik kuvvet testi için Cybex Extremity System 340 cihazlarını kullanılmıştır. Araştırmada oyuncuların 0-3, 0-10, 0-20, 0-30, 0-40 metrelerdeki sprint koşu süreleri ölçülmüştür. İzokinetik diz kuvveti ölçümleri için hızları 60-80-300o/sn’de ayarlanan cihazda her iki diz için açma ve kapama (fleksiyon/ekstensiyon) peak tork değerleri ölçülmüş ve vücut ağırlığına göre (%BW) peak değerlerinin yüzdeleri ile yaptıkları toplam iş (Work) verilerine bakılmıştır. Yapılan istatistik değerlendirmeler sonunda sprint sürelerinin kendi aralarındaki ilişkileri yüksek düzeyde anlamlı bulunmuştur. Özellikle 0-20, 0-30, 0-40 metrelerdeki sprint sürati sürelerinin kendi aralarındaki ilişkiler çok yüksek düzeydedir ve bu yüksek ilişkiye bağlı olarak sporcuların sprint sürelerinin 0-20, 0-30 m. arasındaki mesafelerle belirlenebileceği söylenilebilir. İzokinetik testler ile sprint süreleri arasında bakılan ilişkilerden sadece 0-3 metre sprint süresi ile sol diz ekstansiyonun 300o/sn’deki peak kuvveti arasında anlamlı ilişki bulunmuştur. Bu sonuçlara göre, izokinetik diz kuvvetinin sprint süratinin belirleyicisi olduğunu söylemek pek olanaklı değildir. Bu nedenle futbolcuların sprint süratlerinin geliştirilmesi amacıyla izokinetik kuvvet antrenmanları yeterli sayılmamalı, ek antrenman teknikleri kullanılmamalıdır.