Amaç: Türkiye’de kadın futbolcuların spora yönelmelerine teşvik eden faktörler ve beklentilerini belirlemektir.
Materyal ve yöntem: Araştırmada kullanılan anket, Sunay ve Saraçoğlu tarafından geliştirilmiş başka branşlara uygulanmış, anketin geçerliliği ve güvenirliliği kabul edilmiştir (Sunay & Saraçoğlu, 2003). Futbol branşına uyarlanan bu anket için uzman görüşleri alınmış üzerinde gerekli düzeltmeler yapılmıştır. Araştırma 2016-2017 sezonunda kadınlar 2. ve 3. liginden oynayan, yaş ortalaması 19,58 ± 3.10 olan 250 kadın futbolcuyla gerçekleştirilmiştir. Anketten elde edilen veriler frekans ve yüzdelerle açıklanmış ve yorumlanmıştır. Kruskal Wallis H ve Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Anlamlılık düzeyi olarak p<0.05 değeri seçildi. Elde edilen veriler frekans ve yüzdelerle açıklanmış ve yorumlanmıştır.
Bulgular: Kadın futbolcuların bu spora başlamalarına teşvik eden unsurların başında aileler birinci sırada yer alırken basın yayın organlarının etkisi çok düşük bulunmuştur. Uğraşma nedenleri arasında futbol sporunu sevmek ilk sırada, bir arkadaş grubuna katılmak son sıralarda yer almaktadır. İlerde bu alanda üniversite eğitimini almak yönündeki beklentileri ilk sıralarda, olduğu görülürken hakem olmak yönünde beklentileri ise en son sırada olduğu görülmüştür. Katılımcıların eğitim durumu ile spora teşvik toplam puanları değerlendirildiğinde lisede eğitimini sürdürenlerin lehine anlamlılık olduğu görülmüştür. Kadın futbolcularda, 6 yıl ve daha fazla spor yapanlara göre, 5 yıl ve daha az spor yapanların spor teşvik toplam puanlarının daha anlamlı olduğu görüldü. Ebeveynlerin eğitim düzeyleri, meslekleri, spora teşvik eden unsurlar, uğraşma nedenleri ve beklentileri arasında anlamlı ilişki tespit edilmemiştir.
Sonuç: Ailelerin, bu spor branşına karşı olumlu yaklaşımları kadınların futbol branşına yönelmelerine olumlu katkı sağladığı düşünülmektedir.