Araştırmanın amacı, beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin boş zamanın anlamı ile akıllı telefon bağımlılıklarına ilişkin görüşlerinin çeşitli değişkenler ışığında incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda uygun örnekleme (convenience sampling) yöntemiyle seçilmiş olan 50 (%27.3) “Kadın” ve 133 (%72.7) “Erkek” olmak üzere toplam 183 beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencisi çalışmaya gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini, Dumlupınar Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu’nda öğrenim gören öğrenciler oluşturmaktadır. Araştırmada araştırmacı tarafından hazırlanmış kişisel bilgi formuna ek olarak, katılımcıların boş zamanın anlamına ilişkin görüşlerini belirlemek için Esteve ve ark. (1999) tarafından geliştirilen, Gürbüz ve ark., (2007) tarafından Türkçe’ ye uyarlanan “Boş Zaman Anlamı Ölçeği” ile katılımcıların akıllı telefon bağımlılığına ilişkin görüşlerini belirleyebilmek için ise Kwon ve ark. (2013) tarafından geliştirilen, Demirci ve ark. (2014) tarafından Türkçe geçerlik ve güvenirliği yapılan “Akıllı Telefon Bağımlılığı” ölçeği kullanılmıştır. Çalışmada elde edilen verilerin analizinde katılımcıların kişisel bilgilerinin dağılımlarını belirlemek için yüzde ve frekans gibi tanımlayıcı istatistik yöntemleri, verilerin normal dağılım gösterip göstermediğini belirlemek için ise Kolmogorov Smirnov normallik testi ile verilerin çarpıklık ve basıklık değerleri kontrol edilmiştir. Yapılan incelemeler sonucu verilerin normal bir dağılıma sahip olduğu belirlenmiştir. Verilerin istatistiksel analizinde tanımlayıcı istatistiksel modellerin yanı sıra t-testi, anova testi ve kullanılan ölçme araçları arasındaki ilişkiyi belirleyebilmek için korelasyon analizi yöntemleri kullanılmıştır (p=0,05). Sonuç olarak; yaş, refah düzeyi ve sınıf değişkenlerinin boş zamanın anlamını etkileyen faktörler olduğu ve boş zamanın anlamı ile akıllı telefon kullanımı arasında anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna varılmıştır.